Vandaag was een super leuke dag, m aar eerst zal ik nog wat vertellen over onze “Formel Night” van gisteren.

Edwin voelde zich eerst wat onwennig in zijn “tuxedo” compleet met strikje en manchetknopen en al, maar nadat ik gecheckt had dat hij niet de enige was die zo rondliep, durfde hij toch onze kamer uit te komen. J Nee nee, zo erg was het nu ook weer niet. Het was eigenlijk eens plezant om samen zo chique opgekleed rond te lopen. Dat doen we toch niet elke dag en na deze cruise waarschijnlijk nooit meer… tenzij we nog eens op cruise gaan natuurlijk. J

Er was ook nog de voorstelling van de stafleden waarbij alle chefs en managers werden voorgesteld en natuurlijk ook “the Captain”. Waarna ze de grote champagnefontein gevuld hebben.

’s Avonds dan gaan we ook altijd naar de echte “Dining Room” en dat is daar altijd wel chique. Ze leggen er zelfs je servet op je schoot en komen peper op je eten bij strooien als je dat graag hebt. Elke avond kunnen we kiezen tussen drie voorgerechten, drie tussengerechten (die zijn dan dagvers en ook nog een aantal voor/tussengerechten die elke dag op het menu staan), vijf of zes hoofdgerechten en een stuk of vijf nagerechten (en nog een stuk of vijf ‘vaste’ nagerechten). Allemaal geserveerd aan tafel, dus geen buffet. Eigenlijk een luxe vakantie dus. J ‘s morgens gaan we wel liever naar het buffetrestaurant, als we nog niet goed wakker zijn dan is het makkelijker kiezen met onze ogen dan met ons verstand (menu vertalen enzo).

Vandaag was dan onze eerste dag terug aan land. Rond de middag waren we in Cabo San Lucas. Het schip was hier wel te groot om helemaal tot in de haven te varen (of was de haven te klein???) en daarom moesten we met de ‘tender’ aan land. We hadden vandaag gereserveerd voor de 4x4 Desert Safari. We wisten eigenlijk niet goed wat we er moesten bij voorstellen, maar het was uiteindelijk fantastisch. Een truck waar we allemaal vanachter in de laadbak mochten gaan zitten en dan door de Mexicaanse woestijn tussen de bomen en de cactussen. (Cactussen zie je hier wel meer dan aan de andere kant van Mexico!) Het waren heel erge “bumpy roads” (waarschuwing op het tourticket J) en ik was enorm blij dat we een gordel konden aandoen want anders denk ik dat we uiteindelijk allemaal aan de andere kant van de truck zouden gelegen hebben. We hadden een hele goeie gids die regelmatig een grapje maakte, maar ons ook informeerde over wat geschiedenis van Mexico en Cabo San Lucas, over de aanwezige dieren, fauna en flora… en die ons leerde TEQUILA te drinken. De witte in een “shot” met zout en limoen, een bruine iets oudere tequila en dan uiteindelijk de Mesqal. Ikzelf was er eerst niet zo scheutig op om te proeven, maar een mens moet alles eens proberen he! J en eigenlijk als je het op de juiste manier drinkt dan valt tequila wel heel goed mee, maar veel was er niet van nodig om het al te voelen. J Daarna hebben we genoten van een heerlijke typische Mexicaanse lunch en zijn we weer terug gereden naar de haven en met de tender terug naar de Coral Princess.

Nota: eigenlijk moeten wij Vlamingen toch wel blij zijn dat we zo goed zijn in talen. Wij doen er ook altijd moeite voor om talen te leren en te spreken, wat blijkbaar toch wel uitzonderlijk is. We hebben hier nu al met heel wat Amerikanen en Engelsen gesproken die eigenlijk toegeven dat ze zelf wat te egoïstisch zijn om een andere taal te leren en zomaar aannemen dat iedereen, overal toch wel Engels kan. Sommigen “schamen” zichzelf er voor, vooral als ze dan nog eens moesten horen dat wij (blijkbaar) zo goed Engels spreken. J